In het evangelie van Johannes hoofdstuk 6 maakt Jezus een link tussen het eten van zijn vlees en het drinken van zijn bloed om eeuwig leven te verkrijgen. Veel discipelen vonden deze woorden moeilijk te accepteren en zeiden: "Deze rede is hard; wie kan haar aanhoren?" Johannes 6:60. Deze uitspraak geeft de frustratie en het onbegrip weer die de volgelingen voelden bij de radicale uitspraken van Jezus.

Ze dachten dat Jezus letterlijk bedoelde dat ze Zijn vlees moesten eten en bloed drinken. Dit was niet alleen walgelijk, maar ook strikt verboden in de wet van Mozes (Leviticus 17:10-14). Ze snapten niet dat Hij symbolisch sprak. Ze begrepen het niet. Het idee dat de Messias zou sterven en dat Zijn dood redding zou brengen, was vreemd voor hen. Ze kenden de profetieën over een lijdende Knecht (Jesaja 53) niet goed genoeg of pasten ze niet op Jezus toe.

Het kruiste hun eigen agenda. Veel volgelingen wilden een koning die brood gaf (vers 26) en politieke macht. Jezus sprak over geestelijk voedsel en een offer - dat botste met hun verwachtingen. Trots en ongeloof. Johannes 6:64 zegt dat Jezus wist wie niet geloofden. Sommigen wilden gewoon niet accepteren dat ze totaal afhankelijk waren van Jezus voor hun redding.

Jezus' boodschap past niet altijd in je Instagram-image. Net als toen vinden mensen Jezus' woorden 'te hard'. Onze cultuur zegt: 'alle wegen leiden naar God' en 'jouw waarheid is jouw waarheid'. Maar Jezus zegt: 'Ik ben de weg' (Johannes 14:6). Dit klinkt exclusief en intolerant voor veel mensen.

Veel mensen verlangen naar de zegeningen van God (zoals vrede, geluk en de hemel) zonder de bijbehorende kosten (dagelijkse overgave, zelfverloochening, het dragen van het kruis). Maar Jezus vraagt om alles.

Als je geen zin hebt om te bidden, naar de kerk te gaan of de Bijbel te lezen - doe je het dan nog steeds? Veel volgelingen gingen weg omdat het lastig werd. Ware discipelen blijven, zelfs als het niet prettig aanvoelt.